Onze club is vandaag liefst 105 jaar geworden! Honderd-en-vijf jaren rood/ witte historie, wat een weelde. Zelf begin ik dit seizoen aan seizoenskaart numero 22, onafgebroken vanaf het prachtige seizoen 1992-1993. Niet altijd gingen deze 105 jaar over rozen en pracht & praal, maar altijd weer overwint de liefde voor deze prachtige club, haar schitterende stadion en de fantastische supporters! Proost, we nemen er eentje. Op naar de volgende 105 jaar, waarin we hopelijk weer veel succes mogen vieren!

Wat 105 jaar Feyenoord voor mij betekent, is moeilijk te omschrijven. Kies ik een succes uit de oude doos, van ver voor mijn tijd? Is het kampioenschap in 1993 het allermooiste, belangrijkste en meest indrukwekkend? De zinderende wedstrijden tegen Olympique Marseille of Juventus wellicht? Of toch de Uefacupwinst in 2002, waarbij ik notabene op 21 maart tegen PSV mijn mooiste verjaardag ooit heb mogen vieren?

Moeilijk, erg moeilijk. Maar naast al deze prachtige momenten staan toch ook de waardeloze nederlagen en barslechte wedstrijden. Maar bovenal maakt op mij Het Legioen het meeste indruk. In goede, maar vooral ook in slechte tijden staan wij ons spreekwoordelijke mannetje (of vrouwtje, voor de dames onder ons). Het Legioen in een kolkende Kuip, of zoals laatst bij de eerste training het ontroerende en emotionele eerbetoon aan (de inmiddels overleden) Rooie Marck.

Dus feliciteer ik eigenlijk iedereen die onze club een warm hart toedraagt, of heeft gedragen. Supporters, spelers, directieleden, havenarbeiders en -baronnen, aan iedereen in het heilige rood/ wit: VAN HARTE GEFELICITEERD MET DE 105e VERJAARDAG VAN DEZE PRACHTIGE VOETBALCLUB!